Elliot Goldenthal jest amerykańskim kompozytorem współczesnej muzyki klasycznej oraz filmowej. Był uczniem
Aarona Coplanda i
Johna Corigliano a najbardziej znany jest dzięki swojemu charakterystycznemu stylowi oraz umiejętności mieszania różnych stylów muzycznych i technik w oryginalny i pomysłowy sposób. Takie podejście
Goldenthala do muzyki sprawia, że pisze kompozycje w niemal każdym gatunku, od horroru, po filmy akcji, skończywszy na dramatach szekspirowskich. Nie jest tak znanym i popularnym kompozytorem filmowym jak
John Williams,
Howard Shore czy
Hans Zimmer, ale jest powszechnie ceniony za swoje nieprzeciętne zdolności i gotowość do wypróbowania niekonwencjonalnych technik i procesów muzycznych.
Goldenthal urodził się 2 maja 1954 roku w nowojorskim Brooklynie jako najmłodszy syn szwaczki i żydowskiego malarza pokojowego. Już od najmłodszych lat był pod wpływem muzyki ze wszystkich kultur i gatunków muzycznych. Jako dziecko uczył się gry na fortepianie. W wieku nastoletnim jego zainteresowania obejmowały jazz i rock, grał na fortepianie i trąbce, a także śpiewał w objazdowym zespole bluesowym. Uczęszczał do John Dewey High School, gdzie w wieku 14 lat wykonał swój pierwszy balet "Variations on Early Glimpses".
W 1972 roku, z inicjatywy
Leonarda Bernsteina,
Goldenthal trafił pod opiekę
Aarona Coplanda. Pozostał w jego domu, gdzie wspólnie grali na fortepianie. Podczas procesu uczenia się,
Goldenthal zadawał
Coplandowi pytania dotyczące każdej dziedziny muzyki. W latach 70-tych studiował na prestiżowej Manhattan School of Music, pod okiem samego
Johna Corigliano. Wkrótce idolem
Goldenthala stał się legendarny kompozytor
Bernard Herrmann. Konserwatorium ukończył ze stopniami Bachelor of Music (1977) oraz Master of Music (1979) w kompozycji muzycznej.
W 1980 roku, dzięki wspólnemu znajomemu, który powiedział mu: "znam osobę, której prace są równie groteskowe jak twoje", poznał reżyser teatralną i filmową
Julie Taymor, która obecnie jest jego żoną.
Goldenthal napisał muzykę do jej wielu projektów, takich jak: musicale "Juan Darién: A Carnival Mass" (1997 - nominacja do nagrody Tony w kategorii "najlepsza muzyka oryginalna") i "The Green Bird" (1999), opera "Grendel" (2007 - nominacja do muzycznej Nagrody Pulitzera) czy filmy "
Tytus Andronikus" (1999) oraz "
Frida" (2002).
W roku 1990 stworzył kompozycję "Shadow Play Scherzo" dla uczczenia 70. rocznicy urodzin
Leonarda Bernsteina. W 1995 roku skomponował oratorium "Fire Water Paper: A Vietnam Oratorio" z okazji 20. rocznicy zakończenia wojny w Wietnamie. W 1998 roku napisał muzykę do baletowej wersji "Otella".
W grudniu 2005 roku podczas pisania muzyki do opery "Grendel", kompozytor miał groźny wypadek. Gdy zasnął przy stole kuchennym, jego krzesło przewróciło się i uderzył głową o podłogę.
Goldenthal doznał poważnego uszkodzenia mózgu i nie był w stanie mówić przez dłuższy okres czasu. Jak sam wyznał, odzyskał pełnię mowy poprzez śpiewanie każdej nuty z "Grendela". Pomimo ciężkiego urazu, kompozytor nie ustawał w wysiłkach, aby zdążyć z ostatecznym terminem ukończenia opery.
Przygodę z muzyką filmową rozpoczął od obrazu "
Cocaine Cowboys" (1979). W 1989 roku otrzymał propozycję napisania muzyki do horroru na podstawie książki
Stephena Kinga, "
Smętarz dla zwierzaków". Ilustracja muzyczna była mroczna i oznajmiała światu, że oto na horyzoncie pojawił się niezwykle perspektywiczny kompozytor. Prawdziwy przełom nastąpił w 1992 roku, gdy
Goldenthal skomponował muzykę do "
Obcego 3". Partytura charakteryzowała się dużymi dysonansami i zawierała szereg ciekawych rozwiązań muzycznych, jak choćby fanfary 20th Century Fox i słynne już, natychmiastowe przejście do czołówki filmu, w której na pierwszy plan od razu wysuwa się złowrogi temat obcego wygrywany na syntezatorze. Niezwykle istotny był także utwór finałowy, "Adagio", pojawiający się w scenie śmierci Ripley i zamykający cały film w iście monumentalnym stylu. Odtąd, te "finały
Goldenthala" staną się jego znakiem firmowym i będą pojawiały się również w innych pracach nowojorczyka.
W 1994 roku stworzył niezapomnianą ilustrację muzyczną do "
Wywiadu z wampirem" w reżyserii
Neila Jordana, za którą otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara. Rok 1995 przyniósł "
Batmana Forever" (nominacja do nagrody Grammy w kategorii "najlepsza kompozycja instrumentalna napisana dla filmu lub telewizji").
Goldenthal zastępuje na stanowisku kompozytora serii,
Danny'ego Elfmana, tworząc wyrazistą partyturę, choć znacznie mniej popularną od swojego poprzednika. W tym samym roku pisze dla
Michaela Manna muzykę do głośnego dramatu sensacyjnego "
Gorączka". Dochodzi jednak do konfliktu na linii reżyser-kompozytor.
Goldenthal na potrzeby finałowej sceny w której
Al Pacino ściska rękę umierającego
Roberta De Niro, napisał utwór "Hand In Hand", który z niewiadomych przyczyn zostaje przez
Manna odrzucony. Kompozytor czując jak ogromny potencjał tkwił w tym utworze, zaaranżował go od nowa, zamieniając elektryczne gitary na etniczne skrzypce. Gotowy utwór pod tytułem "Funeral/Coda", pojawił się na dramatycznej ścieżce dźwiękowej "
Michaela Collinsa" (1996), która przyniosła
Goldenthalowi kolejną nominację do Oscara i umocniła jego pozycję w świecie muzyki filmowej. Kompozytor kontynuuje swoją współpracę z
Neilem Jordanem przy filmach: "
Chłopak rzeźnika" (1997 - nagroda Los Angeles Film Critics Association Awards za najlepszą muzykę), "
W moich snach" (1999), "
Podwójny blef" (2002). W 1996 roku napisał także muzykę do dramatu sądowego
Joela Schumachera, "
Czas zabijania", za co otrzymał nominację do nagrody Grammy w kategorii "najlepsza kompozycja instrumentalna napisana dla filmu lub telewizji" (za utwór "Defile and Lament").
W 1998 roku powrócił do gatunku s-f. "
Kula" okazuje się porażką artystyczną i finansową, ale muzyka
Goldenthala wnosi do filmu niezbędną aurę grozy i tajemniczości, będąc zarazem jedną z jego ciekawszych prac. Rok później powstaje znacząca partytura do obrazu "
Tytus Andronikus", zawierająca wszystkie charakterystyczne atrybuty muzycznego stylu
Goldenthala (dysonanse i atonalność, epickie zwieńczenie w finale oraz łączenie tak różnych gatunków jak: jazz, rock, swing i elektronika). Kompozytor nie zwalnia tempa i w 2001 roku tworzy porywającą muzykę do komputerowej animacji "
Final Fantasy" (nominacja do World Soundtrack Awards w kategorii "najlepsza piosenka oryginalna napisana dla filmu"). Rok 2002 przynosi
Goldenthalowi Oscara za odmienną od jego dotychczasowego stylu oprawę muzyczną z "
Fridy". Ponadto, kompozytor zostaje wyróżniony nagrodami World Soundtrack Awards w kategoriach: "najlepszy kompozytor filmowy roku" oraz "najlepsza muzyka filmowa roku". W 2009 roku ponownie współpracuje z
Mannem przy filmie gangsterskim "
Wrogowie publiczni" (nominacja do Satelity za najlepszą muzykę oryginalną). W 2010 roku skomponował muzykę do kolejnego obrazu
Taymor, "
The Tempest".